گفتنی است این انتشارات به اصطلاح برای خالی نبودن عریضه و توجیه این اقدام خود، هر چهار صفحه از متن عربی قرآن کریم را در یک صفحه گنجانده و در ابتدای کتاب منتشر کرده اما بخش اصلی این کتاب را به ترجمه فارسی قرآن اختصاص داده است.

شاید با نگاهی گذرا به این کتاب چنین اقدامی توهین آمیز و یا بی فایده به نظر نیاید اما بدون شک چاپ چنین کتابی آن هم بدون ذکر کلمه «ترجمه» بر روی جلد، می‌تواند این شائبه را برای دشمنان تشیع و اسلام ایجاد کند که نسخه فارسی قرآن کریم منتشر شده و در نتیجه انتشار چنین کتابی به هر زبان دیگری در جهان بدون متن عربی آن امری طبیعی به نظر خواهد آمد، در حالی که چنین کاری به هیچ وجه درست نیست.

از سوی دیگر در موضوعی مشابه یک مفسر و مترجم قرآن کریم، دو روز پیش طی گفتگویی قرائت قرآن به زبان فارسی و نفی زبان عربی را از القائات مخالفان اسلام و خارج از قواعد عبودیت دانست. "ابوالفضل بهرامپور" هدف از حذف زبان عربی به عنوان زبان دین اسلام را ایجاد گسست بین مردم و اسلام دانست و گفت: این حرف‌ها مخالفت با حکمت الهی است.

وی اینگونه اعمال را «فضولی» در کار خداوند ارزیابی کرد و گفت: کسی که این حرف‌ها را بیان می‌کند، معنای عبودیت را نفهمیده است؛ عبودیت یعنی خاکسارانه بگوییم: «خداوندا! از تو به یک اشارت از ما به سر دویدن». او با بیان اینکه در عبودیت سفارش و پیشنهاد از سوی معبود است، افزود: زبان قرآن باید همان باشد که از سوی خداوند تعیین شده است. بهرامپور با مستثنی دانستن ادعیه و مناجات‌ها از این قاعده گفت: خداوند فرموده: مناجات‌ها را به زبان خودتان بخوانید.

وی در توضیح این مطلب افزود: اگر کسی معنای مناجاتی را که می‌خواند، نداند در واقع یک «ورد» بی‌معنا را تکرار می‌کند؛ البته در این بین نماز استثناست و باید با همان دستور فقهی مخصوص خود و به زبان قرآن خوانده شود. وی با بیان اینکه هدف عمده از مناجات و دعا، دستیابی به حال معنوی حاصل از آنهاست، افزود: بروز این حالت، بستگی به فهم و درک مناجات دارد.

وی همچنین در ادامه مباحث مربوط به زبان قرآن با اشاره به اینکه چنانچه قرآن در ایران نازل می‌شد نیز باید به زبان فارسی شیوا بیان می‌شد، گفت: آن وقت نیز عرب‌ها باید زبان فارسی می‌آموختند و یا آن را به عربی فصیح، بدون کم و کاست منتقل می‌کردند. او زبان‌های دیگر موجود در دنیا را نیز دارای قابلیت انتقال کلام الهی دانست و گفت: بعضی از کلمات عربی مانند «رحمن و رحیم» در زبان‌های دیگر معادل ندارند، اما با ترکیب کلمات می‌توان همان مفهوم را رساند.

او در پاسخ مخالفان این بیان گفت: در صورت عدم انتقال مفهوم با زبان‌های دیگر، محال است، مثلاً یک فرد فارس منظور کلام الهی را بفهمد و در این صورت دستور خداوند برای او تکلیف آور هم نخواهد بود. وی با اشاره به آیه «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لَّعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ» افزود: یک معنای عربی در این آیه، شفاف گویی و روشن‌گویی است. وی خطاب خداوند در این آیه را عرب زبان‌ها دانست و گفت: خداوند در این آیه این مفهوم را به عرب زبان‌ها می‌فهماند که بهانه نیاورید، قرآن را به زبان خودتان فرستادیم که در آن تدبر و تأمل کنید.

بهرامپور پیام این آیه را برای صاحبان دیگر زبان‌ها، آموختن عربی به عنوان «زبان دین» و یا ترجمه آن به زبان‌های دیگر دانست و گفت: مجاهدان فارسی زبان ما با دریافت گوشه‌ای از پیام خداوند، از طریق همین ترجمه‌های صورت گرفته به سوی حق شتافتند و با درک پیام الهی جان خود را تقدیم او کردند.

این مفسر قرآن کریم در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود با اشاره به روزآمد بودن قرآن گفت: هدف از نزول قرآن چیزی غیر از پاسخگویی به نیازهای اعصار مختلف نیست. وی همچنین با اشاره به اینکه قرآن معجزه پیامبر «خاتم» است، گفت: قدرت پاسخ به تمام مشکل‌های سیاسی، اجتماعی، تربیتی انسان و فرهنگی از کلمه «خاتمیت» استنباط می‌شود؛ در غیر این صورت از آنجا که خداوند مردم را «بلاتکلیف رها نمی‌کند» بر او لازم می‌آید که پیامبر و کتاب دیگری را پس از قرآن نازل کند و اگر اینچنین نکند، دچار اشکال است.

وی در بیان ابعاد دیگر اعجاز قرآن گفت: اعجاز قرآن فراگیر و منحصر در لفظ نیست و اصل آن مربوط به محتواست. بهرامپور، تفاوت کلام خداوند، با کلام بشری را بیان «راهکار اصلی» و آخر از ابتدا دانست و گفت: بشر در ساخت محصولات صنعتی تاکنون مسیر طولانی را طی کرده و محصول آن نسبت به گذشته حرف آخر است، اما هنوز جای تکامل و پیشرفت را داراست.

وی حرکت انسان در سخن گفتن و ارائه قانون و دستورالعمل برای سعادت بشر را نیز تدریجی ارزیابی کرد و گفت: بشر با عدم علم به آینده و با تکیه بر تجربیات گذشته و عیب‌های کشف شده، «تبصره‌هایی» را به «قوانین» خود می‌افزاید؛ اما قرآن به عنوان کلام الهی «نتیجه نهایی» و حرف آخری که در مسیر تجربیات بشری به دست می‌آید را در همان ابتدا بیان می‌کند.

بهرامپور با بیان مثالی درباره حکم سارق در اسلام افزود: دنیا هرچه تقلا کند، حتی آنها را اعدام و یا به تحمل اعمال شاقه محکوم کند، باز هم نتیجه‌ای نخواهد گرفت، بلکه باید دست سارق «قطع» شود. وی در توضیحی درباره قطع دست سارق گفت: نگوییم که با اجرای این حکم اسلامی، آبروی افراد می‌رود، زیرا با رفتن آبروی چهار نفر، هزاران سارق دیگر فکری برای حفظ آبروی خود می‌کنند.

این پژوهشگر قرآنی تصریح کرد: با اجرای «قوانین اسلام» تمام «امنیت» به جامعه باز خواهد گشت. وی همچنین با اشاره به اینکه اسلام مدل حکومتی شامل بایدها و نبایدها را پیشنهاد داده، افزود: کسانی که از این مدل ایراد گرفته و آن را فاقد کارآیی در زمان حال می‌دانند، باید در مقابل این سئوال پاسخگو باشند که کدام یک از احکام اسلامی، قابلیت اجرا در زمان حال را ندارد.

بهرامپور با اشاره به روابط بین زن و مرد گفت: این رابطه در هر زمانی که باشد، باید از طریق مشروع صورت بگیرد؛ تکنیک حتی اگر به «نانو» هم برسد، این قاعده تغییر ناپذیر است. وی با بیان اینکه نماز، روزه و دیگر احکام اسلامی نیز تابع پیشرفت تکنولوژی «نیست»، افزود: اسلام حتی به کارگیری سلاح‌های کشتار جمعی را منع می‌کند و اگر قوانین امروز بشری قادر به حل این معضل نیست، اسلام آن را قبلاً حل کرده است. اسلام در تمام عرصه‌های زندگی بشری پیش‌بینی‌های لازم را کرده و کسی که از ناکارآمدی آن سخن می‌گوید، خود باید پاسخ دهد که کجای اسلام ناکارآمد است؟